ဇိိမ္ခံျခင္းသည္ က်န္းမာေရးကို ထိခုိက္ေစပါသည္

၁၉၇၀ ျပည့္ႏွစ္ ၁၉၈၀ ျပည့္ႏွစ္ ကာလ မ်ားက ျဖစ္သည္။ သည္ကာလ မ်ားမွာ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုသည္ ႏွစ္စဥ္ စီးပြားေရး ေကာင္းခဲ့၏။ ကမၻာေပၚက အႀကီးဆံုး စီးပြားေရး ေဈးကြက္ တစ္ခု ျဖစ္လာေသာ အခ်ိန္လည္း ျဖစ္သည္။

ႏုိင္ငံက ခ်မ္းသာလာ သည့္ အတြက္ အစိုးရ ကလည္း တုိင္းသူျပည္သားမ်ား သက္သာ ေခ်ာင္ခ်ိေရး အတြက္ ေနရာတကာ ပံ့ပိုးေပး၏။ ႏုိုင္ငံသားမ်ား ေနရာ တကာ သက္သက္ သာသာ သြားလာႏုိင္ေအာင္ ကားေပၚကေန လိုခ်င္ သမွ် အကုန္ ရေအာင္ ဖန္တီးေပးသည္။

စာတိုက္သြားပါက လမ္းေလွ်ာက္ စရာမလိုဘဲ ကား ေပၚကေန စာထည့္ႏုိင္၏။ ဘဏ္သြား ရင္လည္း ထိုအတုိင္းပင္။ ေငြသြင္းေငြထုတ္ ကားေပၚက မဆင္းဘဲ လုပ္ႏုိင္သည္။ ေနရာ တကာမွာ အျမင့္ေတြကို ေလွကားက လမ္းေလွ်ာက္ တက္စရာမလို။ ဓာတ္ေလွ ကားမ်ား တပ္ဆင္သည္။ ၿမိဳ႕ႀကီးမ်ားတြင္ လူအေတာ္ မ်ားမ်ားသည္ ျပင္းျပင္း ထန္ထန္ လႈပ္ရွားစရာ မလိုဘဲ အရာရာကို သက္ေသာင့္ သက္သာျဖင့္ အလြယ္ တကူ ရၾက ကုန္သည္။

ထိုကဲ့သို႔ သက္သာေခ်ာင္ခ်ိ ျခင္းအက်ိဳးကား ေနာင္ ၁၀ ႏွစ္ ေလာက္အၾကာတြင္ သိသိသာသာ ခံစားရပါသည္။ ေကာင္းက်ိဳးေရာ၊ ဆုိးက်ိဳးေရာ ျဖစ္ပါသည္။ ေနရာ တကာမွာ မလႈပ္မယွက္ အၿငိမ့္ သားေနရေသာ၊ ဆုိဒါအခ်ိဳရည္ မ်ား ေဖာေဖာသီသီေသာက္၊ အ ဆီအအိမ့္ေပါင္းစံုကို စားရေသာ ဇိမ္က်က်ေနရေသာ အေမရိကန္ ႏုိင္ငံသားမ်ား သိသိသာသာ ကိုယ္အေလးခ်ိန္မ်ား တုိးၿပီး အဝလြန္ လာၾကသည္။

လူအေတာ္မ်ားမ်ား ဘုတ္ထိုင္း ဝတုတ္ႀကီးေတြ ျဖစ္လာၾကသည္။ ယခုအခ်ိန္တြင္ အဝလြန္ ေရာဂါသည္ အေမရိကန္ႏုိင္ငံ၌ အရြယ္မေရြး လူတန္းစားေပါင္းစံု ကို ၿခိမ္းေျခာက္ေနေသာ ေရာဂါ တစ္ခုျဖစ္လာေနပါၿပီ။ အဝလြန္ျခင္း၏ ေနာက္ဆက္တြဲေရာဂါမ်ား ျဖစ္ေသာ ေသြးတုိး၊ ဆီးခ်ိဳ၊ ႏွလံုး ေရာဂါျဖစ္ႏႈန္းမ်ားလည္း ျမင့္လာပါသည္။

‘‘၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္ေလာက္ ကတည္းက အဝလြန္တာရဲ႕ ဆိုးက်ိဳးကို လူေတြ အကုန္သိကုန္ပါၿပီ။ ေနရာတကာမွာ သက္ေသာင့္ သက္သာ ေနႏုိင္ေပမယ့္လည္း ကိုယ္လက္လႈပ္ရွားမႈရဲ႕ အက်ိဳးကို သိလာၾကၿပီ။ ဘူတာ႐ံုမွာ ဓာတ္ေလွကားေတြ ရွိေပမယ့္ လူေတြက လမ္းေလွ်ာက္တယ္။ တခ်ိဳ႕ဆို ကားမသံုးဘူး။ စက္ဘီးနဲ႔ ႐ံုးလာၾကတယ္။ အထပ္ျမင့္ေတြ ဆုိလည္း လူေတြက လမ္းေလွ်ာက္ တက္တယ္။ ၿမိဳ႕ျပမွာေနေပမယ့္ တတ္ႏုိင္သမွ် ကိုယ္လက္လႈပ္ရွား မႈရွိေအာင္ ႀကိဳးစားၾကတယ္’’

ေန႔ခင္း႐ံုးဆင္းခ်ိန္မွာ တတ္ႏုိင္သေလာက္ သာမန္ေလွကားကေန အတက္အဆင္း လုပ္ၿပီး လမ္း ေလွ်ာက္ျဖစ္ေအာင္ ငါးလမ္းေလာက္႐ံုးကေန ေဝးေသာေနရာ မွာ တကူးတက ေန႔လယ္စာ သြားစားသူ ေမရီလန္းျပည္နယ္က အ သက္ (၄၀)အရြယ္ ဘာသာစကား ပညာရွင္ အမ်ိဳးသမီး ေအရီယယ္ က ေျပာပါသည္။

သူ႔အေနျဖင့္ အားကစားေလ့က်င့္ေရး႐ံု ပံုမွန္ မသြားႏုိင္သည့္အတြက္ ႐ံုးမွာပင္ ကိုယ္လက္လႈပ္ရွားမႈ ရွိေအာင္ အားထုတ္သည္ဟု ဆုိပါသည္။ အိမ္မွာလည္း တတ္ႏုိင္သမွ် အိမ္အလုပ္ေတြကို လုပ္ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားလုပ္သည္ဟု ဆုိပါသည္။

အေမရိကန္သူ ေအရီယယ္ ၏ အယူအဆက ျမန္မာႏုိင္ငံအ ထက္ပိုင္း မႏၲေလးၿမိဳ႕က ေဒၚသင္း ႀကိဳင္၏ အယူအဆႏွင့္ေတာ့ တ ျခားစီ။ ေဒၚသင္းႀကိဳင္ နားလည္ တာက ေငြေၾကးခ်မ္းသာလာေလ ခပ္ေအးေအး၊ ခပ္ၿငိမ္းၿငိမ္း ဇိမ္ႏွင့္ သာေနရမည္ ဆုိတာပဲ ျဖစ္သည္။ ကြယ္လြန္သူ သူ႔မိခင္ႀကီးသည္လည္း ခ်မ္းသာသူျဖစ္သည့္ အေလ်ာက္ တစ္သက္လံုး ဘာမွ ပင္ပင္ပန္းပန္း မလုပ္။ အိမ္ေဖာ္ေတြ အမ်ားႀကီးႏွင့္ေန၏။ ေရပင္ ကိုယ္တိုင္ ခပ္မေသာက္။

နံနက္မိုးလင္းသည္ႏွင့္ ခပ္ဝဝ ခႏၶာကိုယ္ေပၚမွာ အိမ္ေဖာ္တစ္ဦး ေသြးေပးသည့္ သနပ္ခါးကို ေျခဆံုးေခါင္းဆံုးလိမ္း။ ခ်က္ျပဳတ္ျပင္ဆင္ေပးတာ ကိုစား။ ယပ္ေတာင္ တဖ်ပ္ဖ်ပ္ခတ္ကာ အိမ္ေခါင္းရင္း မွာသာထိုင္ၿပီး စီမံခန္႔ခြဲ၏။ ထိုသို႔ဇိမ္က်က် ေနခဲ့ရေသာ သူ႔အေမသည္ အသက္ေတာ့ သိပ္မရွည္လွ။ အသက္ (၅၀)ေက်ာ္ ခါစမွပင္ ႏွလံုးေသြးေၾကာျပတ္ကာ ကြယ္လြန္သြားသည္။

ယခုလည္း ေဒၚသင္းႀကိဳင္ က သူ႔မိခင္အတုိင္းပင္ ျဖစ္သည္။ မိသားစု စီးပြားေရးက ေကာင္းေန ၍ အိမ္မွာ လက္တို လက္ေတာင္း ကူေဖာ္ေလာင္ဖက္ေတြ အမ်ား ႀကီး။ ထို႔ေၾကာင့္ သူကလည္း အၿငိမ့္သားျဖင့္ ခ်မ္းသာျခင္း သုခကို ခံစားေနထိုင္ ခဲ့သည္။

အျပင္ကိုလည္း ကားျဖင့္သာသြားသည္။ အပင္ပန္းလံုးဝမခံ။ ဘာလႈပ္ရွားမႈမွမလုပ္။ ဇိမ္ႏွင့္သာေန၏။ ဆီဦးေထာပတ္ အေကာင္းစားမ်ားကိုသာ စား၏။ မၾကာပါ တျဖည္းျဖည္း ဝလာေသာ သူ႔ကိုယ္လံုးက သူ႔ကို ေလးပင္ လာေစၿပီး အေနအထိုုင္ မသြက္လက္ေတာ့။ အသက္ (၄၀)အရြယ္ဆုိ တာႏွင့္ မလိုက္ဖက္ေအာင္ သူကအလြန္ဝၿဖိဳးေနပါၿပီ။ ေမာလည္း ေမာလြယ္သည္။

မၾကာေသးမီွ ကေတာ့ သူ႔ကိုယ္ အေလးခ်ိန္ကို သူ မထိန္းႏုိင္ဘဲ ေခ်ာ္လဲရာ ေျခက်ိဳးသြား၏။ ဆရာဝန္မ်ားက သူ႔ကို အဆီအအိမ့္ ေလွ်ာ့စားဖို႔ႏွင့္ ကိုယ္ လက္လႈပ္ရွားမႈ လုပ္ရန္ အႀကံေပး ၾကသည္။

‘‘ခက္တာက ျမန္မာမွာက ခ်မ္းသာလာေလ ဘာမွမလုပ္ရဘဲ ဇိမ္နဲ႔ေနရမယ္လို႔ ထင္ၾကတယ္။ ကြၽန္မတို႔ အမ်ိဳးေတြလည္း အဲဒီလို ပဲ အလုပ္သမားခ ေဈးခ်ိဳေတာ့ လည္း လြယ္လြယ္နဲ႔ အိမ္အကူေခၚ ၾကတယ္။ အိမ္အလုပ္ အေသးအ မႊားေတာင္ မလုပ္ဘဲ အၿငိမ့္သား ေနၾကတယ္။ ငါတုိ႔က ေျခေမြးမီးမေလာင္ လက္ေမြးမီးမေလာင္လို႔ ဂုဏ္ယူၾကတယ္။ အမွန္ေတာ့ ဒီလို မလႈပ္မရွားဘဲ ေနတာက က်န္းမာ ေရးအတြက္ ဆိုးက်ိဳးျဖစ္တယ္ ဆိုတာ မသိၾကဘူး’’ ဟု ျမန္မာႏုိင္ငံ ႏွင့္ အေမရိကန္ နယူးေယာက္အ ၾကား မၾကာခဏ သြားခ်ည္ျပန္ ခ်ည္လုပ္ေနေသာ နယူးေယာက္ ၿမိဳ႕က ဆရာဝန္မ ေဒါက္တာဝါဝါ က ေျပာပါသည္။

ကိုယ္က ခ်မ္းသာသျဖင့္ အိမ္အလုပ္ေတြကို လုပ္စရာမလိုသည္ ထားဦး။ ေန႔စဥ္ ကိုယ္လႈပ္ရွားမႈ ရွိေအာင္ အားကစား႐ံုသြားျခင္း၊ လမ္းေလွ်ာက္ျခင္းမ်ား ကိုေတာ့ ေန႔တုိင္းလုပ္ေပးရမည္ဟု သူက အႀကံေပးပါသည္။

သူတုိ႔လို ရန္ကုန္အေျခစုိက္ ကုမၸဏီဝန္ထမ္းမ်ား အေနျဖင့္ လမ္းေလွ်ာက္ဖို႔ ေလွ်ာက္စရာေန ရာမရွိပါဟု ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ၃၆ လမ္း သူ မျမတ္မြန္က ဆုိပါသည္။ သည္ႏွစ္ေတြမွာ လမ္းေဘးေဈးသည္ မ်ားႏွင့္ ပိတ္ဆုိ႔ေနၿပီး လမ္းေဘး စႀကၤံံ့ပလက္ေဖာင္း ေကာင္းေကာင္းမရွိျခင္း တုိ႔ေၾကာင့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာ လမ္းေကာင္းေကာင္း ေလွ်ာက္စရာ ေနရာမ်ား သိပ္မရွိ ေတာ့ဟု မျမတ္မြန္က ေျပာပါ သည္။

ထို႔ေၾကာင့္ သူ႔အေနျဖင့္ ဝလာသည္ကို သိေသာ္လည္း အားကစား႐ံု သြားရန္လည္း အခ်ိန္မရွိ သလို ရန္ကုန္မွာလည္း တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ လမ္းေကာင္းေကာင္း ေလွ်ာက္ဖို႔ ေနရာမ်ားလည္း ရွား လာၿပီဟု ဆုိပါသည္။

‘‘လမ္းေလွ်ာက္ခ်င္တယ္ဆုိ ကန္ေတာ္ႀကီးတုိ႔၊ အင္းလ်ားဘက္ တို႔သြား၊ အဲဒီကိုေရာက္ဖို႔ကလည္း ကားက ပိတ္ဦးမွာ။ ၿမိဳ႕ထဲမွာက လည္း အရင္လိုမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ အရင္တုန္းက ပုဇြန္ေတာင္နဲ႔ အိမ္ ကို လမ္းေလွ်ာက္ သြားခဲ့တာ။ အခုေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္တာက မသာယာေတာ့ဘူး။ ေဈးသည္ေတြ ေရွာင္ရတာနဲ႔၊ မိုးတြင္းဆုိေရႀကီး တာနဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္စရာကို မရွိ ေတာ့ပါဘူး။ ကိုယ္လက္လႈပ္ရွား ဖို႔ရွိတဲ့ အားကစားကြင္းေတြ ကလည္း အကုန္ အိမ္ရာေတြ ေဆာက္လိုက္ၿပီ’’

အေမရိကန္ႏုိင္ငံ တစ္ဝန္း က်န္းမာေရး ဌာနမ်ား ဖြင့္လွစ္ထား သည့္ ေမ႐ို(Mayo) က်န္းမာေရး ဌာနက ေဆးပညာရွင္မ်ားက ၿမိဳ႕ ျပမွာေနထိုင္ၿပီး အားကစားလုပ္ ရန္ႏွင့္ လမ္းေလွ်ာက္ရန္ အခြင့္အေရးမရွိသူမ်ားသည္ ေဈးဝယ္ ျခင္း၊ အိမ္သန္႔ရွင္းေရး လုပ္ျခင္း စေသာ အိမ္အလုပ္မ်ားကို လုပ္ျခင္းျဖင့္ တစ္ေန႔ကို အနည္းဆံုး နာရီဝက္ခန္႔ ကိုယ္လက္လႈပ္ရွားမႈ ရွိေအာင္ လုပ္ရမည္ဆုိသည္။

ဘာ အလုပ္မွ မရွိပါက တစ္ေန႔လွ်င္ ေျခ လွမ္းေရ တစ္ေသာင္းျပည့္ေအာင္ အိမ္အတြင္း သြားလာလႈပ္ရွားေပး ရမည္။ အိမ္အေပၚေအာက္ ေလွကားကိုလည္း အတက္အဆင္း မၾကာခဏ လုပ္ေပးရမည္ဟု အႀကံျပဳထား ပါသည္။

ကိုယ္အေလးခ်ိန္ ေလွ်ာ့ခ်ျခင္းဆုိင္ရာ ပညာရွင္မ်ားကလည္း ကိုယ္အေလးခ်ိန္ ေလွ်ာ့ခ်ရန္ ေအာက္ပါ အိမ္အလုပ္မ်ားကို သူတုိ႔က အႀကံျပဳထားပါသည္။

ၿခံထဲက အလုပ္မ်ား

သစ္ရြက္ေကာက္ျခင္း၊ အ မိႈက္သိမ္းျခင္း၊ ေျမတူးသစ္ပင္ စိုက္ျခင္းတုိ႔ကို နာရီဝက္လုပ္ပါက ၃၁၅ ကယ္လိိုရီခန္႔ကို ေခ်ဖ်က္ ေပးႏုိင္သည္။ ကားေရေဆးျခင္း နာရီဝက္လုပ္ပါက ၁၄၃ ကယ္လိုရီပမာဏ ေခ်ဖ်က္ႏုိင္၏။ နာရီ ဝက္ခန္႔ ျမက္ႏုတ္ျခင္းက ၁၁၇ ကယ္လုိရီပမာဏကို ေခ်ဖ်က္ေပး ႏုိင္သည္။

အိမ္တြင္းက အလုပ္မ်ား

ေရခ်ိဳးခန္းကို သန္႔ရွင္းတိုက္ ခြၽတ္ျခင္းက ကယ္လိုရီ ၂၀၀ ကို နာရီဝက္အတြင္း ေခ်ဖ်က္ေစ သည္။ ေဈးျခင္းေတာင္းမ်ား သယ္ မျခင္းက ၁၉၀ ကယ္လိုရီ။ အိမ္ ရာျပင္ျခင္းက ၁၃၀ ကယ္လိုရီ။ ျပတင္းေပါက္မ်ား ဖုန္သုတ္ျခင္း က ၁၂၅ ကယ္လိုရီ၊ ပန္းကန္ ေဆးျခင္းက ၁၂၅ ကယ္လိုရီ၊ တံျမက္စည္း လွည္းျခင္းက ၉၀ ကယ္လိုရီပမာဏကို ကိုယ္ခႏၶာကေန နာရီဝက္အတြင္း ေခ်ဖ်က္ေပးပါ သည္။

ထို႔အျပင္ အိမ္အလုပ္မ်ား လုပ္ျခင္းက ကိုယ္အေလးခ်ိန္ ေလွ်ာ့ခ်ျခင္းအျပင္ အျခားအပိုဆု တစ္ခုလည္း ရႏုိင္ပါေသးသည္။မိသားစုအတြင္း ခ်စ္ၾကည္ရင္းႏွီးမႈ ပိုလာျခင္းပင္။ ထို႔ေၾကာင့္ ႐ုပ္ရွင္ တစ္ကား႐ိုက္လွ်င္ အေမရိကန္ေငြ ေဒၚလာ ၁၅ သန္းခန္႔ ဝင္ေငြရွိသည့္ ေဟာလိဝုဒ္မင္းသမီး အန္ဂ်လီနာဂ်ိဳလီက သူ၏ ကေလးေျခာက္ေယာက္ အတြက္ လိုအပ္ေသာ အိမ္အလုပ္မ်ားကို သူကိုယ္တုိင္ အခ်ိန္ယူလုပ္ေပးေလ့ ရွိသည္ဟု ဆုိပါသည္။

By - ထားထားျမင့္

Original link - http://www.7daydaily.com/story/51703

ဒီပို႔စ္ေလးကို သေဘာက်ရင္

လုပ္ေပးခဲ့ေနာ္။