ငရုတ္ေကာင္း၏ ထူးျခားေသာ ေဆးဖက္၀င္ အာနိသင္

အစားမွားၿပီး ႀကိဳ႕ထုိးေနသူ တစ္ဦးကို အသက္ႀကီး အဖုိး တစ္ဦးက ေရွးနည္းဟု ဆုိကာ င႐ုတ္ေကာင္းေစ့ကို အပ္ဖ်ားတြင္ စိုက္ၿပီး ဖေယာင္းတိုင္ မီးျဖင့္ ကင္သည္။ င႐ုတ္ေကာင္း ေစ့မွ မီးေလာင္ၿပီး အခိုးအေငြ႔မ်ား ထြက္ လာသည္။ ထုိအေငြ႔မ်ားကို ႐ွဴ႐ိႈက္ ခုိင္းရာ မၾကာမီွ ႀကိဳ႕ထိုးေပ်ာက္သြား သည္ဟု ကိုယ္ေတြ႔ ႀကံဳသူ ေျပာျပ ၍သိရ ပါသည္။

ႏွာေခါင္းေသြးလွ်ံ သူကို င႐ုတ္ေကာင္း အမႈန္႔ကို ႏြားႏုိ႔ တစ္ခြက္တြင္ ေရာေဖ်ာ္ၿပီး တိုက္ေသာ အခါ ႏွာေခါင္း ေသြးလွ်ံ ရပ္သြားသည္ဟု ဆိုသည္။ ထူးျခားေသာ င႐ုတ္ ေကာင္း အသံုးျပဳသည့္ ေဆးၿမီးတို မ်ားျဖစ္ၿပီး ေရွးက လူႀကီးမ်ား လက္ဆင့္ ကမ္းခဲ့ ၾကသည့္ ႐ိုးရာနည္း(Traditional Metho) မ်ားျဖစ္သည္။

သိပၸံနည္း က် သည္၊ မက်သည္ မသိေသာ္လည္း တုိက္ဆိုင္သူမ်ား အမွန္ တကယ္ ေပ်ာက္ကင္း ခဲ့ေသာ အလြယ္နည္းမ်ားျဖစ္ သည္။ င႐ုတ္ေကာင္းဟူသည္ ဟင္းခတ္ အေမႊးအႀကိဳင္ အျဖစ္သာ သံုးၾကၿပီး အေရးေပၚ ေဆးၿမီးတို အျဖစ္ သံုးႏုိင္သည္ကို သိရွိသူ နည္းမည္ ထင္ပါသည္။ င႐ုတ္ေကာင္းပင္၏ မူရင္း ထြက္ရွိရာ ေဒသမွာ အိႏၵိယႏုိင္ငံမွ ျဖစ္သည္ဟု ျမန္မာ့ စြယ္စံုက်မ္းတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။

ကမၻာသစ္ ရွာေဖြသူ ကိုလံဘတ္သည္ အိႏၵိယႏုိင္ငံမွ သစ္ႀကံပိုး၊ င႐ုတ္ေကာင္းႏွင့္ ေလးညႇင္း တုိ႔ကို ၁၄၉၂ ခုႏွစ္ကပင္ သယ္ယူ ခဲ့သည္ဟု မွတ္တမ္း မ်ားရွိၿပီး ၁၆ ရာစုတြင္ ဥေရာပတိုက္၊ အဂၤလန္ႏွင့္ အေရွ႕အလယ္ပိုင္းႏုိင္ငံမ်ားအထိ ဟင္းခတ္အေမႊး အႀကိဳင္အျဖစ္ ကုန္သြယ္ခဲ့ၾကသည္ဟုဆိုသည္။

အေရွ႕ ေတာင္အာရွ ကမ္း႐ိုးတန္းရွိေသာ ႏုိင္ငံမ်ားႏွင့္ ျမန္မာ ႏုိင္ငံတြင္ ရခိုင္ႏွင့္ တနသၤာရီကမ္း႐ိုးတန္းမ်ားတြင္ င႐ုတ္ေကာင္းပင္သည္ အၿမဲစိမ္းေသာ ပင္စည္ရွိ၍ အဆစ္မ်ားပါရွိကာ ကြမ္းပင္ႏွင့္သဏၭာန္တူသည္။ ႏြယ္ပင္မ်ဳိးျဖစ္၍ အျခားအပင္အားႏြယ္တက္ရာ အျမင့္ ေပ ၂ဝ ထိေအာင္ တက္သည္ဟုဆိုသည္။ အိႏၵိယႏုိင္ငံမွအေျခခံလာေသာ အာယုေဗၺဒေဆး ပညာတြင္ ' ႀတိကဋဳတ္ ၃ ပါး' ဟူ၍ရွိသည္။

ထုိသံုးပါးမွာ
(၁) င႐ုတ္ေကာင္း
(၂) ပိတ္ခ်င္း
(၃) ခ်င္းတို႔ျဖစ္သည္။

ေဆးဖက္ဝင္ အစပ္သံုးမ်ဳိးတြင္ င႐ုတ္သီးမပါသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ အထက္ပါအစပ္သံုးပါးပါဝင္ေသာ ေဆး မ်ားသည္ အပူေဆး(ေဆးပူ)မ်ားျဖစ္သည္။ အခိုးပြင့္ေစ ေသာေဆး၊ ေခြၽးထြက္ၿပီး အဖ်ားက်ေစေသာေဆးမ်ား ျဖစ္သည္။ အစာေၾကေဆး ဝမ္းမီးေတာက္ေဆးမ်ားတြင္ င႐ုတ္ေကာင္း ပါဝင္သည္။ င႐ုတ္ေကာင္းကို ေဆးအျဖစ္အသံုးျပဳရာတြင္ အနက္ ေရာင္ င႐ုတ္ေကာင္းေစ့မ်ားကို ေ႐ြးခ်ယ္ရမည္ဟု ပရေဆးကြၽမ္းက်င္သူဆရာႀကီးတစ္ဦးက ေျပာျပဖူးပါ သည္။

အိႏၵိယႏုိင္ငံမွ တင္သြင္းလာေသာ င႐ုတ္ေကာင္း သည္ ျပည္တြင္းမွထြက္ေသာ င႐ုတ္ေကာင္းထက္ ပို၍ အေရာင္နက္သည္ကို ေတြ႔ရသည္။ အကယ္၍ ျပည္ တြင္းမွထြက္ေသာ င႐ုတ္ေကာင္းကိုသာ သံုးစြဲမည္ ဆိုပါက ေဆးေဖာ္မည့္င႐ုတ္ေကာင္းေစ့မ်ားကို ေရတြင္ စိမ္လုိက္ပါ။ ေရျမဳပ္ေသာ င႐ုတ္ေကာင္းေစ့မ်ားသည္ အဆန္ျပည့္ၿပီး အာနိသင္ ထက္ကာ ေရေပၚေသာ င႐ုတ္ ေကာင္းေစ့မ်ားသည္ အဆန္မျပည့္ အာနိသင္ မရွိေသာ င႐ုတ္ေကာင္းေစ့မ်ားျဖစ္၍ အသံုးမျပဳဘဲ ပယ္ပစ္ ရမည္။

င႐ုတ္ေကာင္းေစ့အစား ေျမဆူပန္းအေစ့မ်ားကို ေရာေႏွာေရာင္းခ်သည့္ မသမာသူမ်ားရွိသည္။ ေသခ်ာ စစ္ေဆးခြဲျခားရန္လုိသည္။ ပံုသဏၭာန္ အ႐ြယ္အစားတူ ေသာ္ျငားလည္း ဝါးစားၾကည့္လွ်င္ င႐ုတ္ေကာင္းကဲ့သို႔ ပူစပ္ခါး အရသာ မရွိသည္ကို ေတြ႔ႏိုင္သည္။

င႐ုတ္ေကာင္းသည္ ခ်မ္းတုန္ဖ်ား၊ ငွက္ဖ်ားေရာဂါ အတြက္လည္း အလြန္ ထိေရာက္ေသာ ေဆးျဖစ္သည္။ ႐ိုးမေတာင္ေျခတြင္ ဝါးခုတ္ေသာ လုပ္သား အဘိုးက င႐ုတ္ေကာင္းႏွင့္ ႐ွိန္းခိုကို ဆတူေရာႀကိတ္ ထားၿပီး ေန႔စဥ္နံနက္ အိပ္ရာထသည္ႏွင့္ မက်ည္းေစ့ခန္႔ စားသံုး ေပးလွ်င္ ငွက္ဖ်ားေရာဂါ မျဖစ္ႏုိင္ေၾကာင္းႏွင့္ သူ၏ အေတြ႔ အႀကံဳအရ လက္ေတြ႔သံုးစြဲေၾကာင္း ေျပာျပဖူး သည္။

ေရွးေဆးက်မ္းမ်ားအလုိအရ င႐ုတ္ေကာင္းကို မိခင္ ႏုိ႔ထြက္ေဆး အျဖစ္ အသံုးျပဳသည္ ကိုလည္း ေတြ႔ရသည္။ ဟင္းခါး တစ္မ်ိဳးမ်ိဳး ခ်က္ၿပီး င႐ုတ္ေကာင္း အမႈန္႔ခတ္ ၿပီး တိုက္ျခင္းျဖင့္ ႏို႔ထြက္ေစသည္ဟုဆိုသည္။ အစပ္ အမ်ိဳးမ်ိဳးသည္ ဆီးကိုပူေစ တတ္ေသာ္လည္း င႐ုတ္ ေကာင္းသည္ ဆီးပူေရာဂါကို သက္သာေစသည္။ င႐ုတ္ ေကာင္း အပူအစပ္သည္ မ်က္စိကိုလည္း မထိခိုက္ေစ ႏုိင္ဟု ဆိုသည္။

င႐ုတ္ေကာင္းအမႈန္႔ကို ပ်ားရည္ႏွင့္ေရာစပ္ၿပီး လ်က္ ေပးပါက ရင္ေခ်ာင္ေစၿပီး ေခ်ာင္းအဆက္မျပတ္ဆိုး ေသာေရာဂါ၊ သလိပ္မရေသာေရာဂါမ်ားကို သက္သာ ေစႏုိင္သည္။

င႐ုတ္ေကာင္းမႈန္႔ကို ႏြယ္ခ်ိဳႏွင့္ေရာၿပီး လ်က္ေပးပါက ေလထုိးေလေအာင့္ေရာဂါ၊ အစာအိမ္ ေရာဂါမ်ား ေပ်ာက္ကင္းေစႏုိင္သည္။ မီးတြင္းေဆးအျဖစ္ င႐ုတ္ေကာင္းကို ခ်င္း၊ ပိတ္ခ်င္း သီး၊ ယင္းျပား၊ ကန္႔ခ်ဳပ္နီ၊ မဟာဂါ၊ ဒန္႔သလြန္ျမစ္တို႔ႏွင့္ ဆတူေပါင္းစပ္၍ေဆးေဖာ္သည္ကို ေတြ႕ရသည္။ မီးယပ္ခ်မ္းတုန္ဖ်ားမ်ားအတြက္ ေကာင္းသည္။ ေသြးတက္ပါက နႏြင္းမႈန္႔၊ င႐ုတ္ေကာင္းမႈန္႔ပါေသာ ေဆးကို ဆတူစပ္ၿပီး ႏွာေခါင္းအတြင္းသို႔ မႈတ္သြင္း ျခင္းျဖင့္ အတက္က်ေစႏုိင္သည္။

ပဋိသေႏၶ႐ိွလ်က္ႏွင့္ ေသြးဆင္းေသာေရာဂါတြင္ င႐ုတ္ေကာင္းႏွင့္ စမံုနက္၊ ပိတ္ခ်င္း၊ ဒန္႔သလြန္ျမစ္၊ ဥသွ်စ္ကင္း၊ မိိႆလင္၊ ေဆာင္းေမခါး ေရာစပ္ၿပီး ေဆး ေဖာ္စပ္၍ ပ်ားရည္ႏွင့္ေရာၿပီးတုိက္လွ်င္ ေပ်ာက္ သည္ဟု ျမန္မာ့ေဆးက်မ္းမ်ားတြင္ေတြ႔ရသည္။

သြားနာေရာဂါျဖစ္လွ်င္၊ သြားအေခါင္းေပါက္ရွိလွ်င္ ေရွးေဆးက်မ္းမ်ားအလုိအရ 'ငါးပိလက္ေလးသစ္'ဟူေသာ စာဆိုႏွင့္အညီ င႐ုတ္ေကာင္း၊ ပိတ္ခ်င္း၊ လက္ ခ်ား၊ ေလးညႇင္း၊ သစ္ႀကံပိုးတုိ႔ကို ဆတူေရာ၍ အမႈန္႔ ႀကိတ္ပါ။ ထုိအမႈန္႔ကို သြားပိုးေပါက္အေခါင္းတြင္ သိပ္ ေပးျခင္း၊ ငံုေပးျခင္း၊ အမႈန္႔ျဖင့္သြားတိုက္ေပးျခင္း ျပဳလုပ္ပါက သြားနာေရာဂါကို သက္သာေစႏုိင္သည္။

ႏွာေစးေခ်ာင္းဆုိး၊ အေအးမိတုပ္ေကြး အဖ်ားမျပတ္ လွ်င္ ေက်ာက္ဖ႐ံုသီးကို င႐ုတ္ေကာင္းမႈန္႔ႏုိင္ႏိုင္ခပ္၍ ဟင္းခါးခ်က္ေကြၽးလွ်င္ ေခြၽးမ်ားထြက္၍ အဖ်ား သက္သာေစႏုိင္သည္။ ေခ်ာင္းေျခာက္ဆိုးလွ်င္လည္း င႐ုတ္ေကာင္းမႈန္႔ကို ပ်ားရည္ျဖင့္စပ္၍ လ်က္ေပးလွ်င္ လည္း သက္သာေစႏုိင္သည္။

ကုသရခက္ေသာ ႏွင္းခူေရာဂါျဖစ္လွ်င္ င႐ုတ္ေကာင္း ႏွင့္ ေၾကြပုပ္ေစ့ကို ေရာ၍ျပာခ်ၿပီး အုန္းဆီျဖင့္ လိမ္းလွ်င္ သက္သာေပ်ာက္ကင္းေစႏုိင္သည္။ အျခားတစ္နည္းမွာ င႐ုတ္ေကာင္း၊ ပိတ္ခ်င္း၊ ခ်င္းေျခာက္၊ ေဆးဒန္း၊ ကန္႔ တို႔ကို ဆတူေရာ၍ အမႈန္႔ျပဳကာ အုန္းဆီ သို႔မဟုတ္ ေရနံေခ်းျဖင့္ လိမ္းလွ်င္ ႏွင္းခူနာႀကီးမ်ားကို ကြာက်ေစ ႏုိင္သည္။ ႏုိ႔တုိက္မိခင္မ်ား ႏုိ႔ေကာင္းစြာမထြက္လွ်င္ ႐ွားေစာင္း လက္ပပ္ကို ဟင္းခါးခ်က္၍ င႐ုတ္ေကာင္းမႈန္႔ ႏိုင္ႏုိင္ ထည့္ေသာက္လွ်င္ ႏုိ႔ထြက္ေစႏုိင္သည္။

အျခားတစ္နည္း မွာ ႐ွားေစာင္းလက္ပပ္အျမစ္ကို အနည္းငယ္ထုေထာင္း ၿပီး င႐ုတ္ေကာင္းမႈန္႔ႏွင့္ေရာ၍ ဟင္းခါးခ်က္ေသာက္ လွ်င္ ႏုိ႔ေကာင္းစြာထြက္သည္ဟု ဆိုသည္။ ေရွးကလူႀကီးမ်ားသည္ အသက္႐ွည္ေဆး အျဖစ္ ျမင္းခြာ႐ြက္ကို အသံုးျပဳသကဲ့သို႔ ေညာင္းညာကိုက္ခဲ ေပ်ာက္ေဆးအျဖစ္ င႐ုတ္ေကာင္းကို အသံုးျပဳသည္။

အခုိးပြင့္ေဆး၊ ေခြၽးထြက္ေဆးအျဖစ္လည္း အသံုးျပဳ သည္။ အသက္ရွည္ က်န္းမာေစရန္ အတြက္ ျမင္းခြာရြက္ အေျခာက္မႈန္႔၊ င႐ုတ္ေကာင္းမႈန္႔ႏွင့္ ပ်ားရည္ကို ေရာေတၿပီး ေဆး အျဖစ္ေန႔စဥ္ စားသံုးပါက အေညာင္း အညာကင္းၿပီး အသက္ရွည္ေစႏုိင္ သည္ဟု ေရွးေဆး နည္း အသံုးမ်ားတြင္ ေဖာ္ျပ ထားသည့္ င႐ုတ္ေကာင္း၏ အသံုးဝင္ အစြမ္းထက္ ပံုမ်ားကို တင္ျပ လုိက္ရပါသည္။

ၾကည္လြင္ျမင့္(မုျဒာ) Myanmaalinn

Original link - https://www.facebook.com/MYANMAALINNNEWS